Ruud, opgeleid als activiteitenbegeleider, aangevuld met een studie social work, werkt al heel wat jaren in de gehandicaptenzorg.

Hij is nu persoonlijk begeleider bij een locatie waar cliënten wonen met een ernstige verstandelijke beperking (EVB) en moeilijk verstaanbaar gedrag. Het sociaal-emotionele ontwikkelingsniveau van de bewoners is laag. “Ik kan niet met ze praten en moet heel goed kijken naar de kleinste signalen om ze te begrijpen”, geeft Ruud aan. “Ik heb altijd gezegd dat ik nooit in de zorg ging werken totdat ik vakantiewerk ging doen in de vorm van dagbesteding voor mensen met een lager sociaal-emotioneel ontwikkelingsniveau. Ik raakte toen enthousiast over het werken met cliënten die intensieve zorg vragen. Je moet goed observeren wat er in hen omgaat, geduldig en creatief zijn. Je bent eigenlijk continu aan het puzzelen, niets is vanzelfsprekend. En ik weet inmiddels ook dat wat vandaag werkt, morgen niet hoeft te werken.

Bij deze cliënten is het belangrijk dat je zorgt voor nabijheid, sfeer en prikkeling. Bij de ondersteuning van mensen die sociaal emotioneel verder zijn, kun je als begeleider meer aansturend werken.

Niet iedereen begrijpt zijn keuze om met deze cliëntgroep te werken omdat je in hun ogen weinig terugkrijgt. Daar krijgt Ruud wel eens opmerkingen over. “Mijn drijfveer is dat ze de juiste aandacht krijgen en anderen laten zien dat er nog veel mogelijk is in het contact. Dat moet je willen of kunnen zien. Als ik bewoners aan het lachen krijg met een kriebel of een knuffel dan ben ik ook blij, dit soort momenten koester je.”